مدتی بود که دیگه هر وقت اینستاگرام رو باز میکردم حالم بد میشد ، از این همه تظاهر و این حجم از خودشیفتگی تهوعم میگرفت ، بعد کم کم از خود اپ هم بیزار شدم و دیگه با دیدن آیکونش حس بدی پیدا میکردم ؛ اما باز هم چک میکردم این لعنتی رو ، هر روز و هر روز ، دلخوشیم هم خوندن مسیج های چندتا دوست و رفیق بود که تعدادشون به اندازه انگشتای دست هم نمیشد .
تا اینکه برای کاری پیج جدیدی ساختم ، وقتی هنوز صفحه خام خام بود اکسپلورر رو باز کردم ، خیلی حس خوبی داشتم پر بود از عکس های زیبای طبیعت و حیوانات و ... دیگه نه از اپ بدم می امد و نه خبری از تظاهر و خود شیفتگی بود .
با خودم فکر کردم که مشکل از این برنامه نیست مشکل خودمم ، که محو چیزها و کسایی شدم که نباید که با نگاه کردن به هر آشغالی حبابی پر از هوای گندیده رو دور خودم درست کردم که هر بار داخلش نفس میکشم عذابم میده ...
عالی . دقیقا موافقم با حرفتون
سپاس از همراهی شما